Top

Eindelijk een gezonde, bewuste mama

Eindelijk een gezonde, bewuste mama

Toen Hanny van Best9Moms me vroeg of me het leuk leek om wat samen te doen vond ik dat een goed idee! 

Een mooi moment om weer eens in de pen te klimmen. Meteen een aanleiding om voor mezelf op een rijtje te zetten wat “Gezonde mama”, na 11 jaar moederschap en 4 kinderen, voor mij betekent en waar ik eigenlijk voor sta. Of beter gezegd – inmiddels- voor sta. 

Ben ik anders of ben ik bewuster?

Langzaamaan zijn er veel dingen “ingeslopen”. Zodat als je ze opsomt, je opeens door hebt hoe anders dan anders je eigenlijk bent. Maar is anders wel de juiste term? Is het misschien wat meer bewust? Na bijna 11 jaar moederschap ben ik enorm gegroeid, wijzer en bewuster geworden. Veel gevallen, gelukkig net zo vaak weer opgestaan. En hoe bleu ik was toen onze oudste werd geboren, maken ze mij inmiddels niet meer zomaar de pis lauw. 

Groeien in het moederschap

Mijn eerste bevalling

Bijna 11 jaar geleden werd onze oudste zoon Jack geboren, in een Amsterdams ziekenhuis. Ik aan een “uit voorzorg” infuus, in een bed, op mijn rug, beperkt door een heel scala aan draden. Uit “voorzorg” werd er een “plakkertje” op zijn hoofd bevestigd (lees schroefjes in zijn hoofd gedraaid), zonder enig overleg. Waarna zijn hartslag daalde en hij met een vacuüm (en ik dus een knip rijker) ter wereld kwam. Ik daarna “uit voorzorg” volgespoten werd via mijn “uit voorzorg” infuus met synthetische oxytocine, zonder enig overleg. De navelstreng werd doorgeknipt terwijl het bloed er nog in zat, zonder enig overleg. Zonder enig overleg, werd hij direct voorzien van vitamine K en D. En wat liet ik het allemaal maar gebeuren. Want immers; “ze zullen het wel weten”.

Ik was 27, voor het eerst moeder, dus wat wist ik nou? Ik volgde het consultatiebureau, alle protocollen, richtlijnen en adviezen. Blind. Liet mijn baby in zijn eigen bedje op zijn eigen kamer slapen. Begon met gepureerde wortel toen hij 4 maanden oud was. En ging wandelen met hem in de kinderwagen. 

Wat een contrast met mijn vierde baby!

Zes maanden geleden werd onze jongste telg,  Bo, geboren. Mijn vierde baby. Met 36 weken. Thuis. In bad. Hands off. Halve lotus. Met de wetenschap dat ik GBS drager ben én zonder medicatie wilde bevallen was dat in de ogen van de Westerse artsen een hele spannende keuze. En tóch volgde ik mijn gevoel. Na een heel gedegen onderzoek, gesprekken met diverse specialisten en ervaringsdeskundigen voelde ik aan alles dat wij dit samen konden. Mijn baby en ik. Een prachtige geboorte. Zonder medicatie. Gesteund door mijn geweldige man en dito verloskundige. 

Het consultatiebureau heb ik al geruime tijd niet meer van binnen gezien. We slapen samen in een groot familie bed, volgen de Rapley Methode en onze jongste woont zo’n beetje in de draagdoek. 

Soms voel ik me schuldig

Wat een verschil met mijn eerste kindje! Soms voel ik me er wel eens schuldig over. Schuldig dat ik 11 jaar geleden niet verder keek dan mijn neus lang was. Onwetend en bleu in de babywereld stapte en dacht dat ik de juiste keuzes maakte voor mijn kind. En nu, met al mijn kennis van nu, verwijt ik het mezelf wel eens waarom ik toen toch niet meer nadacht en op onderzoek uit ging. 

Proces van bewustwording

Veranderen kan ik het niet meer. Wel kan ik al mijn kinderen mijn proces van bewustwording meegeven. Wat een erg mooi proces voor mij is geweest. Wat een mooi proces is het eigenlijk nog steeds.  Denk ik nu dat ik alles weet? Nee, natuurlijk niet. Wat wel bij me past is dat als er iets nieuws op mijn pad komt ik mijn gevoel durf te volgen. Al dan niet, in meer of mindere mate,  gestaafd door onderzoek. Zowel binnen de Westerse geneeskunde als binnen de, al eeuwenoude, Oosterse. Ik kies daaruit wat het beste bij mij past. Bij ons past en bij onze kinderen. En volg daarin mijn gevoel. Maar ook dat van mijn kinderen. Op het gebied van gezondheid, natuurlijk ouderschap en op alle vlakken waarbinnen wij voor uitdagingen komen te staan. Voor elke ouderlijke uitdaging is er een passende oplossing. In een streep er naartoe of met wat hobbels en zijwegen. De oplossing komt. Altijd. 

Liefs Saskia