Wat als een beval- of geboortetrauma de overhand neemt?

De andere schaduwkant van synthetische oxytocine 

Voor gezondemama.nl schrijft Selina Plaat een blog over de andere schaduwkant van het toegediend hebben gekregen van synthetische oxytocine. Selina behandelt geboorte- en beval trauma’s door middel van EMDR en EHBB, is doula en studeerde pedagogiek aan de Hogeschool van Rotterdam. 

Ze komt in haar praktijk mama’s tegen met uiteenlopende geboorte- en bevaltrauma’s.

Ook mama’s waarbij synthetische oxytocine is toegediend tijdens of na de bevalling.

Wat als alleen neutraliseren (of ontstoren) niet werkt? 

Selina: “In deze blog probeer ik zo gemakkelijk en kort mogelijk uit te leggen in hoeverre een aanwezig bevaltrauma een rol kan spelen bij het proberen te neutraliseren van een synthetische oxytocine belasting. “

Veel vrouwen die dit lezen gaan proberen om de ballast van synthetische oxytocine in hun lijf te neutraliseren of hebben dit wellicht al gedaan. 

Bij de ene groep vrouwen is dit voldoende, bij de andere groep blijven er nog klachten aanwezig. Ik schrijf dit voor de vrouwen die nog steeds klachten ervaren na het neutraliseren die ze zelf niet kunnen verklaren.

Je kunt hierbij denken aan:

• het missen van verbinding met je kindje;
• snel prikkelbaar zijn;
• snel overprikkelt;
• onzekerheid;
• negatieve gevoelens;
• slecht slapen;
• depressieve gevoelens etc.

Ten eerste wil ik zeggen dat jouw gedrag en jouw gevoel heel logisch is en zeer zeker niet jouw schuld.

Het is een normale reactie op een gebeurtenis die je mogelijk nog niet verwerkt hebt waarvan je wellicht niet eens wist dat je lichaam het als traumatisch heeft opgeslagen.

Een trauma als reactie op een herinnering

Het gedrag wat jij vertoont is een reactie op een herinnering. Een negatieve herinnering wordt ook wel een trauma genoemd. Dit hoeft niet eens een hele grote gebeurtenis te zijn, dit kan ook heel klein. Maar je lichaam heeft het wel opgeslagen. Mocht je nu terugdenken aan je bevalling en dit scenario al “afschrijven”, let op dat je dat dan niet te snel doet. Ook als jij geen actieve herinnering hebt aan een traumatische gebeurtenis, onthoudt jouw lichaam het wel.

Je verbale hersendeel staat namelijk uit tijdens het moment van een ingrijpende gebeurtenis. Er kan dus wel degelijk sprake zijn van een trauma zonder dat jij dat nu, bewust, als trauma ervaart.

Een voorbeeld hiervan is het toegediend hebben gekregen van synthetische oxytocine zonder dat je dit wil. Bewust of onbewust. Je lijf is zo geprogrammeerd dat geen enkele vrouw dit wil, het gaat per slot van rekening tegen het natuurlijke proces in. ( ik ga nu overigens niet in op de casussen waarbij het “nodig” zou zijn)

Waarschijnlijk wilde jij geen synthetische oxytocine, maar werd er voor jou beslist dat dit “moest” en heb je het zodoende toegediend gekregen. Dit betekent dat je dit als het ware als dwang kan zien. Je krijgt dit, je wil het niet maar je doet het maar. En dat is precies waar het trauma kan zitten. Wat het meteen een logische verklaring maakt van jouw klachten.

Als we schokkende gebeurtenissen meemaken of ons bedreigd voelen, zenden we instinctief signalen uit naar anderen om ons te hulp te schieten. Maar als niemand te hulp schiet of gevaar blijft dreigen, treden oudere hersengebieden in werking: de emotionele hersenen, die uit de zoogdierhersenen en de reptielenhersenen bestaan. Dan blokkeert het talige deel van het brein en schakelen we over op primitievere manieren van overleven: vechten, vluchten of verstijven, verlammen. Stresshormonen zijn de motor van die reacties. Bij getraumatiseerde volwassenen ( en kinderen) is de stressreactie chronisch geworden. Daardoor raakt het alarmsysteem in de hersenen verkeerd afgesteld

Het verbale deel van hun hersenen is als het ware afgeknepen. In tegensteling tot het rationele brein, dat zich uit via gedachtes, drukken de emotionele hersenen zich uit in lichamelijke reacties. Je krijgt plotseling hevige buikpijn, wordt misselijk, of krijgt een paniekaanval. Een getraumatiseerd lijf is net een pingpongbal, waarover je geen controle hebt. Je hebt vaak geen idee waar de heftige emoties en de spanning die je voelt vandaan komen. Vaak weet je ook helemaal niet wat je voelt. Op een heel elementair niveau is je gevoel van veiligheid geschaad.’

Een trauma heeft dus een groot effect op ons lichaam, het verstoort meer aspecten: denk aan je hersenen en je zenuwstelsel maar ook je hormoonhuishouding, het spijsverteringkanaal en nog veel meer. Jij kan er dus niks aan doen dat je je zo voelt, je lichaam doet dit als reactie op de gebeurtenis. Zodra je gaat begrijpen dat een trauma de oorzaak is van deze “staat van zijn”, kan je hier wat mee gaan doen.

Zoals ik hierboven al benoemde, heeft een trauma een enorme impact op je lijf. Je lichaam onthoudt het trauma en je staat van zijn verandert hierdoor.

Wat gebeurt er tijdens een schokkende gebeurtenis?

• Je hersenen – Je verbale centrum gaat op non-actief, als het ware gaat het even uit en je reageert alleen vanuit je reptielenbrein. Lang voordat je bewust bent van de situatie heeft je lichaam al een reactie gegeven. De reactie is vaak vechten, vluchten of verstijven, verlammen. Ieder lichaam kiest wat in een deze situatie het beste is. Daarom zijn de klachten na een schokkende gebeurtenis ook zo verschillend. Gaat je lichaam in een vechtstand? Dan zijn klachten die je daarna ervaart vaak dat je prikkelbaar en geïrriteerd bent. Maar gaat je lichaam in stand van verlamming dan ontwikkel je vaak depressieve klachten.

• Je zenuwstelsel – Na een traumatische gebeurtenis blijft het zenuwstelsel alert voor gevaar, als het ware heeft het zich aangepast aan een ‘bedreigende’ wereld.

• Hormoonhuishouding – Meer aanwezigheid van de hormonen adrenaline en cortisol, dit zijn de stresshormonen. Wanneer overleven het belangrijkste is voor het lichaam, gaat hier alle energie naartoe. Dit betekent ook als het lichaam nog steeds in deze modus is rondom de bevalling, dat er dus vrijwel geen natuurlijke oxytocine wordt vrijgemaakt, omdat je lichaam ervaart dat het nog aan het overleven is. En juist de natuurlijke oxytocine heb je nodig voor alleen al de “verliefde gevoelens” voor je kindje.
  
  

Afsluiting

Als afsluiting wil ik graag nog een aantal dingen meegeven

• Je lichaam kan een trauma opslaan op het moment dat er tegen je wil in iets gebeurt, dit geldt, in het geval van een bevalling, niet alleen voor het toegediend hebben gekregen van synthetische oxytocine, maar voor alle medicijnen en geld uiteraard ook over elk soort trauma niet alleen rondom een bevalling.
• Jij kan er niks aan doen, je hoeft je niet schuldig te voelen voor hoe je je voelt, dit is een automatische reactie van je lichaam om je te beschermen. Nu je inziet dat er sprake kan zijn van een trauma kun je zorgen dat je lichaam niet meer in deze overlevingsmodus hoeft te staan en kun je je trauma gaan verwerken.

* geraadpleegde externe bron: rinogroep.nl