Mama schrijft | Is jouw kind wel zo blij?

Wat tijdelijk thuisonderwijzers van permanent thuisonderwijzers kunnen leren.

Een tijdje terug plaatste ik al eens een blog over ons huidige onderwijssysteem. Afgelopen donderdag hadden Sijbrand Balkema, voorzitter van de Nederlands Vereniging voor Thuisonderwijs, en ik een interview met Berrit de Lange van de Telegraaf. 

De hoofdvraag was wat tijdelijk thuisonderwijzers nou konden leren van permanent thuisonderwijzers. Ik gaf al bij haar aan dat ik in heel veel gevallen “ mijn gevoel volg en maar wat doe” maar zeker ook wel tegen een hoop dingen aanliep. En dan met name tijdens de eerste lockdown. Want wat kwam er opeens een hoop op me af. Daarbij ben ik bovenal hun mama, niet hun juf en zeer zeker geen boeman die steeds strijd voert.

5 totaal verschillende kinderen

Met 5 totaal verschillende kinderen, waarvan 4 naar schoolgaand, is het best wel een zoektocht naar wat wel en vooral ook wat niet werkt. De een houdt enorm van lezen maar totaal niet van rekenen en de ander maakt blind alle rekensommetjes maar vindt lezen echt vreselijk. De een doet zonder al te veel mopperen wat van hem gevraagd wordt, maakt de dingen die er vanuit school worden aangereikt zonder veel weerstand. Met verder nog twee beelddenkers en een dochter die de vogeltjes buiten echt een stuk interessanter vindt dan de sommen in haar werkboek is het een enorme uitdaging om ze allemaal een beetje dezelfde kant op te krijgen. 

En toch zitten ze allemaal in hetzelfde onderwijssysteem, krijgen ze allemaal op hetzelfde moment dezelfde lesstof aangeboden, gewoon omdat school dat bepaalt. Dat is toch op z’n minst bijzonder te noemen. 

Wat ik geleerd heb? Om dingen los te laten, denk out of the box en laat de vast omlijnde kaders varen. 

Het proces is veel belangrijker dan het eindresultaat 

Ik maak onze kinderen betrokken, neem ze mee door de dag heen. We bakken samen een cake en ik laat ze opschrijven wat we aan ingrediënten nodig hebben, welke hoeveelheid, wat zou dat kosten per stuk en wat we dan totaal kwijt zullen zijn. 

Ze mochten zelf met een boodschappenlijstje en geld op pad. Ze waren zo ontzettend trots toen ze terugkwamen en alles hadden meegenomen en precies onderaan de streep wisten hoeveel geld ze hadden overgehouden.  

Verder probeer ik dingen voor de kinderen tastbaar te maken, zodat ze echt betrokken worden en zich ook betrokken voelen. Zo knutselen ze hier diverse rekensommen in bloemetjes met achter ieder blaadje van de bloem het antwoord. En op die manier maakten de jongens hier een heel palet aan sommen, spelenderwijs én allemaal goed en bovenal: waren ze enorm trots op hun knutselwerkjes, die ze allemaal op de koelkast wilden plakken. 

En op deze manier kreeg ik alle kinderen probleemloos mee, omdat ze hun eigen proces mochten creëren. 

Succeservaringen

Ik geef de kinderen succes ervaringen, niet om het antwoord wat ze geven maar om wat ze hebben geleerd. Dat ze van “ dat kan ik niet” naar “ dat ga ik proberen” zijn gegaan en hun angst hebben overwonnen. 

Laat ze met vallen en opstaan wijs worden. 

En ik denk dat het juist die dingen zijn die wij van permanent thuisonderwijzers kunnen leren.

Is jouw kind wel zo blij?

Is het niet zo dat geen enkel kind in een hokje of in een systeem past? En slecht gedijt in een vast stramien? 

Wij ouders bedenken dat kinderen in een “ systeem” horen, anders kunnen ze niet functioneren in onze maatschappij. Maar is dat ook wel echt zo? 

Ik denk dat permanent thuisonderwijzers exact aanvoelen wat hun kinderen op een bepaald moment nodig hebben, waar ze aan toe zijn, zonder ze in een hokje te plaatsen of een opgelegd schoolsysteem te volgen. En volgens mij door je kind te volgen in zijn behoeften, hem mee te nemen in de dag, wordt hij, op alle denkbare vlakken, heel erg wijs.